In de administratieve instructies van 2018/3 heeft de RSZ de algemene omschrijving aangepast van wat verstaan moet worden als ‘loon’ waarop socialezekerheidsbijdragen verschuldigd zijn. Specifiek werd het begrip ‘ten laste van de werkgever’ aangepast.
Loon wordt omschreven als elk voordeel in geld of in geld waardeerbaar:
- Dat de werkgever aan zijn werknemer toekent als tegenprestatie van arbeid verricht krachtens de arbeidsovereenkomst, alsook datgene
- Waarop de werknemer ingevolge zijn dienstbetrekking recht heeft ten laste van zijn werkgever, hetzij krachtens, hetzij onrechtstreeks (bij fooien of bedieningsgeld bezoldigden, betaling door fondsen voor bestaanszekerheid).
De RSZ specificeert daarbij dat het begrip ‘ten laste van de werkgever’ betekent zowel
- rechtstreeks ten laste, d.w.z. situaties waarbij de werkgever het voordeel rechtstreeks aan de werknemer geeft
- als onrechtstreeks ten laste: situaties waarbij een voordeel door een derde aan de werknemer uitgekeerd wordt en waarbij die derde de financiële kost van het voordeel doorrekent aan de eigenlijke werkgever (vb. eindejaarspremie van het fonds voor bestaanszekerheid), als situaties waarbij de toekenning het gevolg is van de prestaties geleverd in het kader van de arbeidsovereenkomst die met die werkgever werd afgesloten of verband houdt met de functie die de werknemer bij de werkgever uitoefent.
Voorheen werd dit laatste omschreven als andere situaties waarbij de werkgever, zonder dat hij de financiële kost draagt, toch het aanspreekpunt is waarnaar de werknemer zich moet richten als hij het voordeel niet krijgt (vb. Belgische vennootschap ontvangt een geldsom van haar in het buitenland gevestigde moedermaatschappij, om deze onder haar werknemer te verdelen.
Bron: administratieve instructies RSZ (2018/3), www.socialsecurity.be.
