De wet van 15 januari 2018 houdende diverse bepalingen inzake werk brengt duidelijkheid over de arbeidsduurgrenzen die nageleefd moeten worden in het kader van een nieuwe arbeidsregeling.
Wat is een nieuwe arbeidsregeling?
De Wet van 17 maart 1987 betreffende de invoering van nieuwe arbeidsregelingen in de ondernemingen laat toe om de grenzen van de arbeidsduur zoals bepaald in Arbeidswet van 16 maart 1971 te overschrijden, zonder dat onmiddellijk overloon en/of inhaalrust verschuldigd is.
Ondernemingen kunnen mits naleving van strikte procedures en formaliteiten afwijken van volgende bepalingen van de Arbeidswet:
- de normale grenzen van de arbeidsduur (8u/dag, gemiddeld 38u/week), met een maximum van 12u/dag
- de zondagsrust
- het verbod op nachtarbeid
- het verbod tot tewerkstelling op feestdagen
- het verbod om bouwwerken uit te voeren op zaterdag en zondag
Verduidelijking
De Wet Werkbaar en Wendbaar Werk heeft de interne overurengrens verhoogd tot 143 uren. Zodra een werknemer 143 uren heeft gepresteerd boven de gemiddelde arbeidsduur, moet er eerst inhaalrust worden toegekend. Door de Wet diverse bepaling wordt deze grens nu ook uitdrukkelijk opgenomen in de wetgeving over de nieuwe arbeidsregelingen. Hoewel dit in de praktijk werd nageleefd is er nu ook juridische zekerheid.
Een andere verduidelijking is de naleving van de beperking van de arbeidsduur zoals opgelegd door de Europese arbeidstijdrichtlijn 2003/88/EG. Deze legt op dat de gemiddelde wekelijkse arbeidsduur maximaal 48 uren mag bedragen binnen een referteperiode van 4 maanden. Dit principe werd ook door de Wet Werkbaar en Wendbaar Werk ingeschreven in de Arbeidswet en nu ook opgenomen in de wetgeving betreffende de nieuwe arbeidsregelingen.
Bron: wet van 15 januari 2018 houdende diverse bepalingen inzake werk, BS 5 februari 2018.
